Het voorjaar is weer begonnen, de luiken van de Maisons Secondaires gaan weer open en iedereen die hier permanent woont, komt weer uit de winterslaapstand. De mensen komen weer buiten, genieten van de eerste zonnestralen en worden weer iets vrolijker.
Dit jaar duurde de winter wel heel lang wat dan ook te merken was aan de humeuren van mensen. gebrek aan vitamine Zon roepen dan we onderling op de markt naar elkaar.
Maar het gaat nu toch echt gebeuren, het seizoen gaat weer van start. Overal hoor je weer Nederlands in de supermarkten, uiteraard met een harder volume dan we de laatste maanden gewend waren. Fransen en de Nederlanders die hier permanent wonen hoor je haast niet in de supermarkt, maar op de een of andere manier moeten Nederlanders, die hier af en toe zijn, vooral aan elkaar laten weten dat ze er zijn en dat zij maar liefst de bezitters zijn van een vakantiehuis, op de camping staan of in een gite op vakantie zijn.
De prijzen van de producten worden door het gangpad besproken, evenals dat het toch wel raar is dat hier alles van een beest gegeten wordt, en dat het toch wel vreemd is dat ze geen frikadellen kennen hier in la douce :-) volgens mij zit in zo'n ding alles wat die Fransen ook eten, alleen zie je het niet meer...
Ook in de rij bij de super, doen ze nog alsof ze bij de Nederlandse grootgrutter staan en splitsen zich om toch maar weer zo snel mogelijk de kortste rij te hebben en de winkel uit te zijn.
Stiekem hoop ik dan altijd dat er iemand een cheque uitschrijft voor 2 producten en nog even de laatste nieuwtjes uitwisselt met de cassière ;-) immers op vakantie heb je geen haast.
Maar ook de nieuwsgierigheid van de Nederlanders is iets om je af en toe voor te schamen, ze vragen van alles, willen altijd een huis bekijken, niet alleen de woonkamer, maar ook de rest tot en met het kleinste kamertje aan toe....Dat zullen Fransen nooit zomaar doen, meestal kom je trouwens (in het begin) niet verder dan de keuken....
Nederlanders vragen ook gerust naar je inkomen, zelfs als je ze helemaal niet kent, iets wat ik persoonlijk Not Done vind. De meeste voorbijgangers vragen eerst of we hier wonen, rare vraag, alsof ik iedere ochtend vanuit NL naar de markt in Frankrijk rijd met een lading kaas in de bakfiets....Vraag 2 die dan vrij snel daarop volgt is of wij dan wel kunnen leven van de kaas? of soms zelfs iets directer, "en eh, verdient dat nu een beetje?"
Het antwoord dat ik dan het liefste zou willen geven is, "ik vraag toch ook niet naar uw pensioen / inkomen oid.." gaat mij namelijk niets aan, net zo min als dat het hen niet aangaat of ik er wel of niet van leef....overigens eene vreemde vraag, want als je na 4 jaar nog bestaat, zal je toch niet verhongerd zijn als je fris en fruitig op de markt staat. Maar helaas, ik moet toch wel beleefd blijven, mijn antwoord bestaat dan uit, Wij eten dagelijks een boterham met kaas ;-) En u? heeft u al een keus kunnen maken?
Wel leuk vind ik de mensen die zelf echt graag de stap willen wagen en oprecht naar informatie vragen, je hoort snel of iemand het uit nieuwsgierigheid vraagt of echt uit belangstelling of informatie wil hebben. Die vragen beantwoorden we graag. deze mensen vragen meestal niet naar inkomen, manier van leven, maar hebben inhoudelijker vragen, helaas heb ik niet altijd tijd om er dieper op in te gaan.
Wat ik wel erg vind, zijn mensen die langslopen, in het voorbijgaan wel even kaas "proeven" en dan als ze voor bij gelopen zijn zeggen, (dus niet in ons gezicht!) "zeau, die durft, wie wil hier nou wonen en dan gaan ze ook nog kaas verkopen."...Oké, het is lef hebben als je de stap waagt om te emigreren en ja, het is best lef hebben om een product als Nederlandse kaas te gaan verkopen in kaasland Frankrijk maar het is ronduit schaamteloos om eerst iets van de proefschaal te pakken en dan zo'n opmerking te maken, dat is geen lef, maar laf!
Dus mocht u ons van de zomer tegenkomen op de markt? Vraag dan alstublieft niet of we ervan kunnen leven! Bij deze meld ik u dat wij iedere dag genieten van het leven in la douce, hard werken en daar niet vies van zijn, vaak heel vroeg op staan (5:00 uur) en daarom ook om 15:30 (soms later) klaar zijn met werken en dan dus kunnen genieten van het buitenleven, zijn vooral positief en ook al ergeren en schamen wij ons soms voor onze voormalige landgenoten,.bovenal lachen we vooral om bovenstaande :-) en laten wij de kaas niet van ons brood eten!
C'est bien vivre en France!
